Slavko is een kunstenaar met een eigen stijl, een eigen impressie die wellicht niet door eenieder wordt begrepen maar wel door de meesten wordt gewaardeerd. Mijn eerste bezoek aan Slavko, nu alweer bijna een jaar geleden, werd overspoeld door emoties. Dit waren geen schilderijen waarin de kunstenaar zijn emoties weergeeft, dit was de kunstenaar zelf. Dit waren zijn ogen, herinneringen, gevoelens en emoties vertaalt op doek. Dit doet pijn. Dit is realiteit in de zuiverste vorm. Dit zijn woorden zonder letters, uitgevoerd in kleuren, getoond in emoties, aangrijpend en tegelijkertijd ontroerend. De schilderijen van Slavko vertellen meer dan welk journalistiek stuk dan ook. Zijn schilderijen verscheuren de realiteit, dit gaat dieper, de impact treft je daar waar je als man niet getroffen wenst te worden, in je ziel. Hier leest men niet, hier beleef je het beeld. Zelden was ik ooit meer onder de indruk van een dergelijke ingrijpende impressieve kracht. In mijn ogen en in mijn beleving staat Slavko voor een vernieuwende stroming, de impressionistische realisten met een alles overheersende abstract expressionistische overleveringsdrang waarbij het conventioneel abstrakterende wordt weergegeven. (geschreven door Jan Weijers, Kunstkring Parkstad)
