30.3.14, 14h Finissage Arlaque de Clerque, kunstenaar aanwezig!
Arlaque de Clerque is een nieuwe weg ingeslagen. Naast de grote abstracten die ze maakt zijn er nu ook de vuige, ruwe portretten. De achtergrond is abstract gebleven maar de markante koppen die zij daar overheen schildert hebben een zeer ruig karakter.
Het zijn niet zomaar gezichten, het zijn emotionele uitspattingen, bizarre uitingen van aangezichten die direct op je netvlies inwerken. Intuitief en expressief komen ze op je af. Soms wezenloos en tam met aan de andere kant een intens, woedend, zelfs monsterachtige weergave van de mensheid. Bizarre expressie gelieerd aan alle gevoelens die een mens kan hebben.
De portretten zijn eigenlijk ontstaan uit frustratie. Arlaque heeft in het verleden flink de camera in de hand gehouden en zo’n beetje alles wat mens is geportreteerd. Maar helaas bestaat er zoiets als portretrecht, waardoor het eigenlijk niet mogelijk was om de portretten tentoon te stellen. Degene die wordt gekiekt, kan beslissen om niet openbaar te worden vertoond.
Artikel 21 van de Auteurswet:
Is een portret vervaardigd zonder daartoe strekkende opdracht, den maker door of vanwege de geportretteerde, of te diens behoeve, gegeven, dan is openbaarmaking daarvan door degene, aan wie het auteursrecht daarop toekomt, niet geoorloofd, voor zoover een redelijk belang van den geportretteerde of, na zijn overlijden, van een zijner nabestaanden zich tegen de openbaarmaking verzet.
Dit resulteerde in een haat-liefde verhouding met de fotografie: zoveel materiaal en daar uitiendelijk niets mee kunnen doen (ook uit respect voor de modellen). Door de combinatie van fotografie en schilderkunst, heeft zij haar drijfveer – de liefde voor de portretkunst- weer hervonden.
De imponerende portretten zijn ruw, puur, echt, oorspronkelijk en confronterend en stellen een expressionistische spanning tentoon. De onherkenbaarheid van het abstracte laat de kijker een kans om zich over te geven aan de gelaagdheid die een zekere mate van autonomie uitstraalt.
De thema’s zijn: verlangen, ironie, emotie, ongrijpbaarheid en een schurend karakter en bieden de kijker een dramatisch inzicht in de emoties die wij allen voelen.
De monumentale portretten zijn verontrustend, ongemakkelijk en confronterend. Ze werken in op het netvlies met hun holle ogen waardoor de buitenwereld zich ver van ons vandaan verwijderd, terwijl Arlaque de essentie van haar binnenwereld zich aan ons opdringt: expressief, intuitief, bizar en toch herkenbaar.
De geladenheid zorgt voor een intense spanning tussen observator en de schilderijen, die toch een opvallende, eigentijdse benadering zijn van deze werkelijkheid: bizar en ondoorgrondelijk.
Amsterdam, Lies Balkstra
